ΛΕΟΝΑΡΝΤΟ ΝΤΑ ΒΙΝΤΣΙ
Από πού να αρχίσει κανείς με τον Λεονάρντο ντα Βίντσι?? Έχουμε ξαναδεί τον κατάλογο : ζωγράφος, γλύπτης, αρχιτέκτονας, εφευρέτης, ανατόμος. Θα μπορούσαμε επίσης να προσθέσουμε βοτανολόγος, ζωολόγος, φυσικός επιστήμονας, γεωγράφος, σκηνογράφος, ενδυματολόγος. Πρόσφατα το όνομα του συνδέθηκε με το επιτυχημένο μυθιστόρημα του Νταν Μπράουν «ο κώδικας ντα βίντσι», στο οποίο παρουσιάζεται ως μια ενδιαφέρουσα, σκοτεινή φυσιογνωμία που ενδιαφερόταν περισσότερο να ηγείται μυστικών αιρέσεων και να συγγράφει κώδικες παρά να ασχολείται με την ενιοτε ανιαρή υπόθεση της ζωγραφικής.
Στην πραγματικότητα ο ντα βίντσι είναι ενδιαφέρον και σκοτεινός εν μέρει επειδή ο δέκατος πέμπτος αιώνας είναι τόσο μακρινός- γεννήθηκε πριν από 550 χρόνια και λίγο παραπάνω. Τα ακριβή, σύνθετα σχέδια του μας κάνουν να τον θεωρούμε άνθρωπο της σύγχρονη εποχής, ωστόσο έζησε στο τέλος της μεσαιωνικής περιόδου. Όπως φανερώνει αυτή η συλλογή με τα συναρπαστικά, ποικίλα και ενδιαφέροντα αποσπάσματα από το άφθονα σημειωματάρια του, ο ντα βίντσι ήταν ένας άνθρωπος που προτιμούσε να δημιουργεί πράγματα και να μας δείχνει την χρήση τους, παρά να μοιράζεται τα εσωτέρα συναισθήματα του μαζί μας. Το γεγονός αυτό, συντελεί επίσης στην σκοτεινή εντύπωση που έχουμε σχηματίσει για αυτόν. Ήταν ένας δουλευταράς της παλιάς σχολής- ξακουστός για τους θαυμαστούς τρόπους με τους οποίους αφοσιωνόταν στην εργασία του.
Αναπόφευκτα, ο ντα βίντσι θα πρέπει να χαρακτηριστεί ιδιοφυΐα, αν και ο ορισμός αυτός τον κάνει απόμακρο και τον περιορίζει κατά κάποιο τρόπο . αν θυμηθούμε ότι ήταν απλώς ένας άνθρωπος, τότε δικαιολογημένα θα αισθανθούμε δέος μπροστά στα επιτεύγματα του. Το εύρος της διάνοιας και της δημιουργικότητας του δεν παύει να μας καταπλήσσει. Εκεί που νομίζουμε ότι τον αντιλαμβανόμαστε, βλέπουμε ότι μέσα του υπάρχει και κάποια γλυκύτητα :λάτρευε τα ζώα, ήταν χορτοφάγος, ήταν εξαιρετικά συναιτικός, αλλά δεν ήταν κορόιδο. Ήταν σοβαρός αλλά και χωρατατζής-του άρεσαν τα ευφυολογήματα. Μαθαίνουμε ότι είχε τη φήμη του αναξιόπιστου, αλλά είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη του βασιλιά της Γαλλίας. Μέσα στον απόλυτο ανθρωπισμό του, στην ευσπλαχνία του, είναι τρομακτικός. Αν όμως του αφαιρέσουμε την αποπροσανατολιστική ταμπέλα της ιδιοφυΐας, είμαστε σε θέση να συνειδητοποιήσουμε ότι ενσαρκώνει όλο το εύρος του δυναμικού ενός ανθρώπου. Μας αναγκάζει να έρθουμε αντιμέτωποι με τις δυνατότητες μας.
«1452. Γεννήθηκε ο εγγονός μου, ο γιος του γιου μου σερ Πίερο, το Σάββατο, τη δεκάτη πέμπτη μέρα του απριλη, ώρα 3η νυχτερινή. Πηρέ το όνομα Λεονάρντο»
Αυτό αναφέρει μια βαρυσήμαντη καταχώρηση στο σημειωματάριο του παππού του Λεονάρντο ντα βίντσι, του Αντώνιο. Συμφωνα με τον Τσαρλς νικόλ, το γεγονός πιθανότατα έλαβε χώρα στο χωριουδάκι ανκιάνο, περίπου τρία χιλιόμετρα από το βίντσι, στην τοσκάνη της Ιταλίας. Παρόλα αυτά, φαίνεται πως ο Λεονάρντο ήταν νόθος, καθώς η μητέρα του ήταν υπηρέτρια στο σπίτι του σερ Πίερο. Το γεγονός αυτό ωστόσο δεν τον επηρέασε αρνητικά
ορίστε μερικά από τα σχέδια του ντα βίντσι:
πηγη : Λεονάρντο ντα Βίντσι, τα σημειωματάρια (συγγραφεας : Έμμα Ντίκενς, εκδοσεις : μεταιχμιο
ΒΕΝΙΑΜΙΝ ΦΡΑΓΚΛΙΝΟΣ
Ο Βενιαμίν Φραγκλίνος γεννήθηκε στη Βοστώνη. Ήταν το 15ο από τα 17 παιδιά του Γιοσάια Φραγκλίνου, παρασκευαστή κεριών και σαπουνιών. Ήταν ο νεότερος γιος της οικογένειας και μάλλον ο πιο αγαπημένος. Τον ελεύθερο του χρόνο ο μικρός Φραγκλίνος τον αφιέρωνε στη μελέτη επιστημονικών και άλλων βιβλίων και στη συγγραφή σατιρικών δοκιμίων και ποιημάτων, παρά την άποψη του πατέρα του ότι «οι ποιητές ήταν πάντα ζητιάνοι».
Οι γονείς του επιθυμούσαν ο μικρός Βενιαμίν να γίνει κληρικός, όμως από πολύ νωρίς αυτός διάλεξε διαφορετικό δρόμο: Στην ηλικία των 12 ετών έγινε βοηθός στο τυπογραφείο του αδερφού του Τζέιμς. Τρία χρόνια αργότερα, ο Τζέιμς ίδρυσε την "New England Courant", την πρώτη ανεξάρτητη εφημερίδα των αποικιών. Στον Βενιαμίν δεν επιτράπηκε να γράψει στην εφημερίδα. Έτσι, αυτός χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο "Mrs. Silence Dogood" άρχισε να στέλνει γράμματα στην εφημερίδα του αδερφού του, τα οποία δημοσιεύονταν για αρκετό καιρό χωρίς να καταλάβει κανείς τον πραγματικό τους συγγραφέα. Μάλιστα το περιεχόμενό τους ήταν τέτοιο, ώστε προκάλεσαν συζήτηση στην πόλη της Βοστώνης.
Το 1723, σε ηλικία 17 ετών, ο Βενιαμίν Φραγκλίνος άφησε τη γενέτειρά του και πήγε στην Φιλαδέλφεια της Πενσιλβάνια. Αρχικά δούλεψε σε διάφορα τυπογραφεία της πόλης. Κάποια στιγμή ήρθε σε επαφή με τον Γουίλιαμ Κιθ, κυβερνήτη της πολιτείας της Πενσυλβάνια, ο οποίος έπεισε τον Φραγκλίνο να ταξιδέψει στο Λονδίνο για να αναζητήσει τυπογραφικό εξοπλισμό και για να βελτιώσει την τέχνη του, με την υπόσχεση ότι θα τον εφοδιάσει με τις κατάλληλες συστατικές επιστολές. Ο Κιθ όμως δεν κράτησε την υπόσχεσή του, οπότε ο 18άχρονος Βενιαμίν βρέθηκε στο Λονδίνο χωρίς να γνωρίζει κανέναν. Βρήκε πάλι δουλειά σε τυπογραφείο και, το σημαντικότερο, ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με την ευρωπαϊκή επιστημονική και φιλοσοφική σκέψη.
Πέντε χρόνια αργότερα ο Φραγκλίνος επέστρεψε στη Φιλαδέλφεια και κατάφερε να γίνει ανεξάρτητος εκδότης. Κατάφερε μάλιστα να πείσει τους κυβερνήτες της Φιλαδέλφεια να του αναθέσουν το σχεδιασμό και την εκτύπωση χαρτονομισμάτων. Το 1730 ίδρυσε την "Εφημερίδα της Πενσυλβάνια" ("Pennsylvania Gazette"), η οποία σύντομα έγινε η πλέον έγκριτη εφημερίδα της Αμερικής. Το Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς ο Φραγκλίνος παντρεύτηκε την Ντέμπορα Ράιντ (Deborah Reid). Λίγα χρόνια αργότερα ο Φραγκλίνος κυκλοφόρησε ένα κείμενο με τίτλο "Προτάσεις για την Εκπαίδευση των Νέων στη Φιλαδέλφεια," το οποίο οδήγησε στην ίδρυση του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια. Η επίσημη ημερομηνία ίδρυσης του Πανεπιστημίου τοποθετείται σήμερα στο 1740, γεγονός που το καθιστά το 4ο αρχαιότερο πανεπιστήμιο στις ΗΠΑ (μαζί με το Πρίνστον).
Για 25 χρόνια, από το 1732 μέχρι το 1757, ο Φραγκλίνος εξέδιδε το "Αλμανάκ του Φτωχού Ρίτσαρντ" ("Poor Richard's Almanac"), ένα ημερολόγιο με επιστημονικές γνώσεις σε εκλαϊκευμένη μορφή και συμβουλές για την προσωπική επιτυχία του καθενός με γνώμονα τα χρηστά ήθη. Στο Αλμανάκ αυτό ο Φραγκλίνος έγραφε με το ψευδώνυμο "Ρίτσαρντ Σώντερς" (Richard Saunders). Η επιτυχία του Αλμανάκ ήταν μεγάλη. Είναι ενδεικτικό ότι η περιληπτική του έκδοση "Ο δρόμος προς την ευημερία" ("The Way to Wealth") μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες.
ΕΡΓΑ-ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ
Εργάστηκε πάνω στον ηλεκτρισμό και πρότεινε την ιδέα του αρνητικού και θετικού ηλεκτρικού φορτίου.Εφηύρε το αλεξικέραυνο αφού διαπίστωσε την ηλεκτρική φύση του κεραυνού. Πρότεινε την κατασκευή πυκνωτή πολλαπλών πλακών. Ανακάλυψε την πρώτη θερμάστρα που λειτουργούσε με μεταφορά αέρα. Εφηύρε τους διεστιακούς φακούς. Πρέπει να σημειωθεί ότι δεν κατοχύρωσε καμία από τις εφευρέσεις του, γιατί θεωρούσε ότι ανήκουν στο λαό. Εργάστηκε ακόμα πάνω στη μετεωρολογία, εξηγώντας τη δημιουργία των καταιγίδων.
πηγη: Βικιπαίδεια