- Βικτώρια Ζ.

ΕΡΓΑΛΕΙΑ-ΜΗΧΑΝΕΣ

 ΕΡΓΑΛΕΙΑ
Σε πολλούς παλαιολιθικούς οικισμούς έχουν βρεθεί από αρχαιολόγους πολλά πέτρινα εργαλεία και όπλα ,τα οποία χρησιμοποιούσε ο άνθρωπος στα παλαιολιθικά χρόνια.
Το πρώτο εργαλείο φαίνεται να ήταν ένα ξύλο που τον βοηθούσε στο μάζεμα των καρπών απ' τα δέντρα .Καθώς ο άνθρωπος άρχιζε να εξελίσσεται πνευματικά σιγά σιγά εγκατέλειψε τα εργαλεία που του πρόσφερε η φύση και τα κατασκεύαζε μόνος του .Μεγάλο ρόλο στην κατασκευή εργαλείων ,έπαιξε η φωτιά με την οποία επεξεργάστηκε τα μέταλλα, κατασκευάζοντας καλύτερα και πιο γερά εργαλεία.
Έτσι μεταβαίνουμε απ' την λίθινη εποχή ,στην εποχή του χαλκού όπου ανακαλύπτεται πως άμα λειώσει ο χαλκός μαζί με τον κασσίτερο δημιουργεί τον ορίχαλκο. Ένα μείγμα με πολλά πλεονεκτήματα. Εκείνη την εποχή κατασκευάστηκαν και τα πρώτα κομψοτεχνήματα από χαλκό ,χρυσάφι και ασήμι. Ύστερα , ακολουθεί η εποχή του σιδήρου .Το 1500 π. Χ εμφανίζονται τα πρώτα εργαλεία από αυτόν ,όπου είναι πιο ανθεκτικά και καλύτερα και θα διαδραματίσουν σπουδαίο ρόλο στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η κατασκευή των εργαλείων δεν μπορούμε να πούμε ότι προχωρούσε με γοργό ρυθμό διότι ήταν σχεδόν στάσιμη. Εδώ πρέπει να γίνει ένας διαχωρισμός της λέξης εργαλείο από τη λέξη μηχάνημα.
Τα εργαλεία που χρησιμοποιούμε σήμερα χωρίζονται σε:
τεχνικά εργαλεία (ξυλουργικά, σιδηρουργικά, εργαλεία που χρησιμοποιούνται σε μηχανουργικές κατασκευές και που υποδιαιρούνται σε αυτά που χρησιμοποιούνται για την κοπή των μετάλλων, τα κοπτικά, σε αυτά που χρησιμοποιούνται για την απόξεση διάφορων επιφανειών, σε αυτά που χρησιμοποιούνται για τη συγκράτηση του υλικού που επεξεργαζόμαστε, σε αυτά που χρησιμοποιούνται για διάφορες συγκολλήσεις, σε αυτά που χρησιμοποιούνται, για να σφίγγουν με τη χρήση της βίδας δύο μέρη της ίδιας κατασκευής κλπ.), επιστημονικά εργαλεία (χειρουργικά, χημικά, γεωμετρικά, εργαλεία τοπογράφων κλπ.),
γεωργικά εργαλεία (τσάπα, κασμάς, φτυάρι, κλαδευτήρι) και γεωργικά μηχανήματα (τρακτέρ, αλωνιστικές μηχανές), υδραυλικά και άλλα πολλά, απαραίτητα για την άνετη εργασία μας. Εκτός από αυτά τα εργαλεία, που ή χρειάζονται τη δύναμη του ανθρώπου ή την άμεση εποπτεία του, κατασκευάζονται σήμερα και μηχανήματα που έχουν τη δυνατότητα να εργαστούν με την έμμεση εποπτεία του ανθρώπου. Αυτά προγραμματίζονται για την επιτέλεση μιας εργασίας και για να την εκτελέσουν γοργά και σωστά.

 ΜΗΧΑΝΕΣ
Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν την δυνατότητα να υπολογίζουν την απόσταση γης-ήλιου με μετρητικά όργανα καθώς και όργανα ελέγχου βάρους και ενέργειας .Επίσης ,μπορούσαν να βγάζουν το λάδι (το 580 π. Χ ανακάλυψαν την πρώτη πρέσα λαδιού ),να υφαίνουν ,να εξορύσσουν μεταλλεύματα ,να δημιουργούν οπτικά εφέ στο θέατρο ,να επεμβαίνουν στον ανθρώπινο σώμα όταν αυτό θεωρούταν αναγκαίο και φυσικά να μετακινούνται και να πολεμούν στη θάλασσα. Όλοι οι σπουδαίοι μηχανικοί της αρχαιότητας έδωσαν το «παρών» στην τεχνική του πολέμου επινοώντας μια πληθώρα εργαλείων και μηχανών που μέχρι και σήμερα ακόμα εντυπωσιάζουν.

• Παρακάτω παραθέτονται μερικές περιπτώσεις πρωτοποριακών μηχανών και εργαλείων:

• * ΥΣΠΛΗΞ (344 π. Χ.): Ένα σύστημα που, τοποθετούμενο μπροστά από την αφετηρία των δρομέων, εμπόδιζε τις πρόωρες εκκινήσεις στους αγώνες δρόμου. Απαρτιζόταν από κατακόρυφους ξύλινους πασσάλους, τους αγκώνες, που εμφυτεύονταν μέσα σε απλούς μηχανισμούς-προδρόμους των ελατηρίων, αποτελούμενους από στριμμένα νεύρα ζώων.

• * ΑΓΝΙΣΤΗΡΙΟΝ: Θεωρείται ο πρόγονος της σημερινής βρύσης! Αποτελείτο από τρεις ομοαξονικούς κυλίνδρους, εφαπτόμενους στεγανά, με οπή. Στόχος ήταν, μετακινώντας τους κυλίνδρους, να συμπέσουν και οι τρεις οπές, οπότε και να τρέχει το νερό κατά βούληση. Η συσκευή χρησίμευε για να προμηθεύει με ποσότητα αγιασμένου ύδατος τους πιστούς που προσέρχονταν στο ναό, ώστε να εξαγνίζονται.

• * ΠΥΟΥΛΚΟΣ (1ος μ. Χ. αιώνας): Όργανο που χρησίμευε για υποκλυσμούς, ενέσεις, αλλά και για την απομάκρυνση του πύου. Ο πρόγονος της σημερινής σύριγγας.

• * ΑΙΟΛΟΣΦΑΙΡΑ: Έθεσε τις βάσεις για τη σύγχρονη ατμομηχανή: μέσω ενός βραστήρα, το νερό ατμοποιούνταν και ο ατμός, μέσω δύο λυγισμένων σε ορθή γωνία σωλήνων, κατέληγε σε μια σφαίρα με ειδικές βαλβίδες, κάνοντάς τη να κινείται περιστροφικά.

• * ΧΑΛΚΙΝΟΣ ΠΡΙΩΝ (16ος αιώνας π. Χ.): Μεγάλο χάλκινο πριόνι από τα Γουρνιά: σύμφωνα με τη μυθολογία, εφευρέτης του ήταν ο Τάλως ή Κάλως, ανιψιός του Δαίδαλου, που εμπνεύστηκε την κατασκευή του από το σαγόνι φιδιού ή από τη ραχοκοκαλιά ενός ψαριού.

• * ΦΛΟΓΟΒΟΛΟΣ ΤΩΝ ΒΟΙΩΤΩΝ: Η πρώτη φλογοβόλος μηχανή της ιστορίας. Τη χρησιμοποίησαν οι σύμμαχοι των Σπαρτιατών Βοιωτοί για να πυρπολήσουν τα ξύλινα μέρη των οχυρώσεων του Δηλίου και να εκδιώξουν την αθηναϊκή φρουρά στον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Το ομοίωμα της έκθεσης κατασκευάστηκε σύμφωνα με τις τεχνικές πληροφορίες που δίνει ο Θουκυδίδης.

• * ΠΑΛΙΝΤΟΝΟΣ ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ του Φίλωνα: Σ' αυτή την πολιορκητική λιθοβόλο μηχανή, αν αλλάξει το κεντρικό κινητό μέλος του όπλου, ο καταπέλτης από λιθοβόλος γίνεται οξυβελής , δηλαδή πετά βέλη μήκους 0,60 εκατ. στα 300 μέτρα. Οι περισσότεροι καταπέλτες της αρχαιότητας εδράζονταν στην ισχύ στρέψης χοντρών σχοινιών, κατασκευασμένων από… γυναικεία μαλλιά ή τένοντες ζώων. Αναπροσαρμόστηκαν όμως όταν ο Φίλων ο Βυζάντιος χρησιμοποίησε, αντί για «στρεπτά υλικά», μέταλλα.

• * ΔΡΟΜΟΜΕΤΡΟ του Ήρωνα: Κατά πάσα πιθανότητα εφεύρεση του Αρχιμήδη, χρησιμοποιούνταν για τη μέτρηση των αποστάσεων, ενώ μια μεταγενέστερη παραλλαγή του, το ναυτικό δρομόμετρο, χρησίμευε στη μέτρηση θαλάσσιων αποστάσεων.

• * Ο ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΩΝ: Εκπληκτικό και πανέμορφο μετρητικό όργανο που κατασκευάστηκε το 80 π. Χ. στη Ρόδο, στη Σχολή του Απολλώνιου. Είναι ένας μοναδικός στην ιστορία της παγκόσμιας τεχνολογίας μηχανισμός που βρέθηκε στο ναυάγιο των Αντικυθήρων και ανελκύστηκε το 1901 από σφουγγαράδες της Σύμης. Διέθετε 30 διαφορετικά γρανάζια, τα οποία έμπαιναν σε λειτουργία από έναν άξονα στο πλάι του μηχανισμού κι έδειχναν τις κινήσεις του ήλιου και της σελήνης στο ζωδιακό. Κατά τον Άρθουρ Κλαρκ, αν η εξέλιξη της γνώσης, όπως αποτυπώνεται στον υπολογιστή των Αντικυθήρων, δεν είχε ανακοπεί, η επιστήμη θα βρισκόταν χίλια χρόνια μπροστά!

• ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ
Στο αποτέλεσμα της εφαρμογής της επιστημονικής γνώσης με στόχο την δημιουργία ενός πρακτικού αντικειμένου αναφέρεται η τεχνολογία. Επίσης αναφέρεται και στην μεθοδολογία για την πραγμάτωση μιας τέτοιας διαδικασίας .Η τεχνολογία ασχολείται με τη γνώση και χρήση διαφόρων εργαλείων και τεχνικών. Αν ετυμολογήσουμε την λέξη «τεχνολογία» θα δούμε πως ο συγκεκριμένος όρος προέρχεται από τις λέξεις τέχνη και λόγος. Η τεχνολογία μπορεί να αναφερθεί σε υλικά αντικείμενα που χρησιμοποιούνται από την ανθρωπότητα, όπως μηχανές, λογισμικό ή σκεύη, αλλά επίσης μπορεί να περιλαμβάνει ευρύτερα θέματα, συμπεριλαμβανομένων συστημάτων, μεθόδων οργάνωσης και τεχνικών. Ο όρος μπορεί επίσης να εφαρμοστεί γενικά ή σε συγκεκριμένους τομείς: Παραδείγματα είναι η Κατασκευαστική Τεχνολογία ή Φαρμακευτική Τεχνολογία ή Τεχνολογία Αιχμής.
Το ανθρώπινο είδος άρχισε να χρησιμοποιεί την τεχνολογία για να μετατρέπει τα φυσικές πρώτες ύλες σε απλά εργαλεία. Με την ανακάλυψη της φωτιάς οι διαθέσιμες πηγές τροφής αυξήθηκαν και οι εφεύρεση του τροχού βοήθησε στα ταξίδια και στον έλεγχο του περιβάλλοντος. Η τυπογραφία, το διαδίκτυο και το τηλέφωνο έχουν επιτρέψει στους ανθρώπους να αλληλεπιδρούν σε παγκόσμια κλίμακα. Δυστυχώς η χρήση της τεχνολογίας δεν πραγματοποιείται μόνο για ειρηνικούς σκοπούς. Η κατασκευή καταστροφικών όπλων έχει προχωρήσει στη διάρκεια της ιστορίας από τα ρόπαλα στα πυρηνικά όπλα. Η κοινωνία και το περιβάλλον της έχει επηρεαστεί από την χρήση της τεχνολογίας με ποικίλους τρόπους. Η οικονομία ορισμένων κοινωνιών έχει αναπτυχθεί βάση της τεχνολογίας. Πολλές τεχνολογικές διαδικασίες που παράγουν βλαβερά προϊόντα ,με τη διαδικασία της ρύπανσης ,εξαντλούν τους φυσικούς πόρους σε βάρος της γης .Υπάρχουν αντιθέσεις για το αν η τεχνολογία βελτιώνει ή χειροτερεύει την κατάσταση του ανθρώπου. Κινήματα όπως ο Νεολουδισμός ,ο αναρχοπρωτογονισμός κ. ά, ισχυρίζονται ότι η τεχνολογία αποξενώνει τον άνθρωπο και καταστρέφει τον πολιτισμό. Αντίθετα υποστηρικτές ιδεολογιών όπως του διανθρωπισμού θεωρούν πως η τεχνολογική εξέλιξη είναι ευεργετική για την κοινωνία και κατάσταση του ανθρώπου.

• ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ
Αποτέλεσμα του συνδυασμού εξειδικευμένων τεχνολογιών από τρείς τομείς. Των λεπτοκατασκευών , της οπτικής, της χημικής τεχνολογίας και της μικροηλεκτρονικής.
Η ιστορία της ξεκινάει από τα μέσα του 19ου αιώνα στους αρχαίους πολιτισμούς της Κίνας και Ελλάδας και έχει σχέση με τον «σκοτεινό θάλαμο» ( camera obscura, pinhole camera ) τον οποίο περιγράφει ο Αριστοτέλης. Σε ένα σκοτεινό θάλαμο (κλειστό κουτί) με μια μικρή τρύπα σε επίπεδη επιφάνειά του, εισέρχεται το φως και απεικονίζει στην απέναντι από την τρύπα επιφάνεια ένα ανεστραμμένο είδωλο του εξωτερικού κόσμου.Κατά την Αναγέννηση για να καταγράφονται εικόνες αξιοποιήθηκε αυτή η αρχή. Κατά τον 16ο αιώνα για την βελτίωση της οπτικής ποιότητας τοποθετήθηκε στην οπή ένας συγκεντρωτικός φακός. Ο Κέπλερ κατάφερε και σχεδίαζε καταπληκτικά τοπία με ακρίβεια χρησιμοποιώντας αυτή την αρχή. Τον 17ο αιώνα κατασκευάστηκαν οι φορητοί θάλαμοι οι έκαναν εφικτή την ανεξάρτητη κίνηση των καλλιτεχνών.
Στις αρχές του 17ου αιώνα διαπίστωσε ο Ιταλός φυσικός Angelo Sala (1576-1637) ότι κάποια άλατα του αργύρου μαυρίζουν στο φως του ήλιου, δεν ήταν όμως σε θέση να σταματήσει αυτή τη διεργασία και να διατηρήσει μια απόχρωση του γκρι. Το 18ο αιώνα υπήρχε ήδη σημαντική εμπειρία σε θέματα ευαισθησίας διαφόρων χημικών αλάτων στο φως. Οι 'Αγγλοι Thomas Wedgwood (1771-1805) και Humphrey Davy (1778-1829) χρησιμοποίησαν αυτά τα υλικά για να αποτυπώσουν τα περιγράμματα προσώπων, πινάκων ζωγραφικής κ.ά. Όλες οι γνωστές αποτυπώσεις της εποχής δεν είχαν όμως σταθερότητα, γιατί μετά την εμφάνιση της εικόνας συνεχιζόταν το μαύρισμα της χημικής επίστρωσης

ο έτος 1827 πέτυχε ο Γάλλος φυσικός Joseph Nicephore Niepce (Νιέπς, 1765-1833) να δημιουργήσει με χρήση σκοτεινού θαλάμου και αρκετά μεγάλο χρόνο έκθεσης (περίπου 8 ώρες!) μια σταθερή εικόνα, την οποία ονόμασε heliographie (ηλιογραφία). Ο Νιέπς άρχισε να ενδιαφέρεται για τη φωτογραφία και τη φωτομηχανική αναπαραγωγή εικόνων από τα τέλη του 18ου αιώνα. Πειραματίστηκε για μερικές δεκαετίες με μηχανικά, χημικά και οπτικά θέματα, μέχρι που παρουσίασε την πρώτη ηλιογραφία του. Το 1829 άρχισε να συνεργάζεται με τον σκηνογράφο Louis Jacques Mande Daguerre (Νταγκέρ, 1787-1851), με στόχο να βελτιώσουν την ποιότητα των ηλιογραφιών. Οι δύο συνεργάτες παρουσίασαν το 1831 εικόνες αποτυπωμένες σε χάλκινες πλάκες επιστρωμένες με ιωδιούχο άργυρο. η εμφάνιση γινόταν στη συνέχεια με ατμούς υδραργύρου. Και σ' αυτά τα δείγματα όμως δεν ήταν δυνατή η σταθεροποίηση και η εικόνα συνέχιζε να μαυρίζει όσο έμενε στο ηλιακό φως.

Τελική επιτυχία είχε ο Νταγκέρ, μετά το θάνατο του Νιέπς, με πλάκες αργύρου και χλωριούχο νάτριο (μαγειρικό αλάτι) ως σταθεροποιητή, μια επινόηση των 'Αγγλων John Frederick Herschel (Χέρσελ, 1792-1861) και William Henry Fox Talbot (Τάλμποτ, 1800-1877). Οι εικόνες του Νταγκέρ ονομάστηκαν νταγκεροτυπίες, είχαν όμως το μειονέκτημα ότι κάθε μία αποτελούσε μοναδικό δείγμα, αφού στις πλάκες χαλκού και αργότερα γυαλιού εμφανιζόταν απ' ευθείας η λεγόμενη θετική εικόνα. Η ιδέα αρνητικού-θετικού οφείλεται στον Τάλμποτ, με την οποία έγινε δυνατή η απεριόριστη αναπαραγωγή θετικών από μια αρνητική χάρτινη πλάκα. Ο χρόνος έκθεσης της επίστρωσης ιωδιούχου αργύρου για τις καλοτυπίες (calotypies), όπως ονομάστηκαν οι δημιουργίες του Τάλμποτ, ήταν αρχικά περίπου 30 δευτερόλεπτα. Σταδιακά μειώθηκε αυτός ο χρόνος σε μερικά δευτερόλεπτα. Το έτος 1839 παρουσίασαν ο Νταγκέρ και ο Τάλμποτ τις δημιουργίες τους σχεδόν ταυτόχρονα σε ευρύτερο κοινό και εντυπωσίασαν.

Οι εξελίξεις ήταν στη συνέχεια ραγδαίες, γιατί πολλοί τεχνικοί και καλλιτέχνες σε πολλές χώρες αναζητούσαν λύση στα μικρά και μεγάλα προβλήματα που παρουσιάζονταν κάθε στιγμή. Ο 'Αγγλος καλλιτέχνης Frederick Scott Archer ('Αρτσερ, 1813-1857) παρήγαγε το έτος 1851 αρνητικά πάνω σε γυάλινα πλακίδια, των οποίων η χημική επεξεργασία έπρεπε να γίνεται πριν στεγνώσουν, γι' αυτό ήταν απαραίτητο να υπάρχει κοντά ένα εργαστήριο. Από εργασίες Γάλλων και 'Αγγλων χημικών είχε προκύψει το κολόδιο, ένα διάλυμα νιτρικής κυτταρίνης σε μίγμα οινοπνεύματος και αιθέρα. Αυτό το υλικό χρησιμοποιήθηκε, μετά από διάφορες βελτιώσεις στη σύστασή του για την παραγωγή αρνητικών. Με χρήση του κολόδιου και του συρόμενου από άλογα εμφανιστηρίου του 'Αρτσερ, περιφερόταν ο φωτογράφος Mathew B. Brady (1823-1896) στα πεδία μαχών του αμερικάνικου εμφύλιου πολέμου και δημιούργησε μια μεγάλη συλλογή από φωτογραφίες με σημαντική ιστορική αξία.

Λόγω της δυσκολίας του χειρισμού του κολόδιου και της ανάγκης για σύντομη επεξεργασία των αρνητικών, αναζήτησαν οι ερευνητές σε όλες τις χώρες εντατικά ένα νέο υλικό που θα έδινε τη δυνατότητα αναπαραγωγής θετικών από ένα στεγνό αρνητικό και με κάποια άνεση χρόνου. Ο 'Αγγλος χημικός Joseph Swan (1828-1914) ανακάλυψε ότι η φωτοευαισθησία του βρωμιούχου αργύρου αυξάνει με τη θερμοκρασία και το έτος 1879 απέκτησε ευρεσιτεχνία για τις πρώτες στεγνές πλάκες με επικάλυψη βρωμιούχου αργύρου και ζελατίνας. Μεταξύ 1848 και 1860 δημιούργησαν οι Γάλλοι φυσικοί, Alexandre Bequerel, πατέρας του νομπελίστα φυσικού και Abel Niepce de Saint-Victor (1805-1870), ανιψιός του πρωτοπόρου Joseph Niepces, την πρώτη, αν και ασταθή, έγχρωμη φωτογραφία. Το έτος 1891 κατάφερε ο Gabriel Lippmann (1845-1921), διάσημος επιστήμονας από το Λουξεμβούργο, να σταθεροποιήσει μια έγχρωμη φωτογραφία για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο ίδιος ερευνητής εισήγαγε τη φωτογραφική μηχανή ως καταγραφικό όργανο για ταχείες μεταβολές μηχανικών και άλλων φαινομένων.

Περί το 1883 επινόησε ο Αμερικάνος βιομήχανος George Eastman (Ήστμαν, 1854-1932) το αρνητικό φιλμ σε μορφή ταινίας και ίδρυσε το έτος 1880 την εταιρία Kodak, η οποία εξειδικεύτηκε στην παραγωγή και το εμπόριο φιλμ τυλιγμένων σε καρούλι, όπως τα γνωρίζουμε σήμερα. Τα φιλμ αυτά τοποθετούνταν σε ειδική κάμερα που είχε μορφή κιβωτίου, την οποία κατασκεύαζε επίσης η εταιρία αυτή. Με τη διάδοση του τυλιγμένου φιλμ άρχισε η εποχή της μαζικής χρήσης φωτογραφικών μηχανών και από ερασιτέχνες. Οι συνεχείς βελτιώσεις στο μηχανικό, τον οπτικό και το χημικό τομέα, μετέτρεψαν τη φωτογράφηση σε μια πολύ διαδεδομένη απασχόληση για επαγγελματίες φωτογράφους, καλλιτέχνες και ερασιτέχνες.

Η εφεύρεση και η ανάπτυξη της φωτογραφικής μηχανής σε συνδυασμό με την τέχνη,είχε επιπτώσεις στην κοινωνία και στην οικονομία. Επηρεάστηκαν οι τεχνικοί τομείς της λεπτομηχανικής,της οπτικής και της χημείας. Έπειτα δημιουργήθηκαν νέα επαγγέλματα και θέσεις εργασίας στον τεχνικό και καλλιτεχνικό τομέα.

Ο ζωγράφος Giovanni Antonio Canal (1697-1768), ο επωνομαζόμενος Canaletto (), ζωγράφιζε τα τοπία της Βενετίας με τέτοια μεγάλη ακρίβεια, σαν να επρόκειτο, με τη δική μας ορολογία, για τεχνικά σχέδια. Σήμερα αξιοποιούν οι μηχανικοί τους πίνακές του για να εκτιμήσουν πόσο ανέβηκε η στάθμη της θάλασσας ή πόσο βυθίστηκε η Βενετία κατά τα τελευταία 300 χρόνια. Αυτή η αποτύπωση της πραγματικότητας έπαψε πια να απασχολεί τους ζωγράφους, αφού υπήρχε πλέον μια τεχνική συσκευή που την αποτύπωνε πολύ ακριβέστερα.

Γι' αυτό η ζωγραφική άλλαξε: οι ζωγράφοι υπέκυψαν στη γοητεία του φωτογραφικού στιγμιότυπου (instantane) που δίδαξε η στιγμιαία εικόνα και απέβλεπαν με τη ζωγραφική, αρχικά στην απόδοση των στιγμιαίων εντυπώσεων (ιμπρεσιονισμός) που εισέπρατταν από τον πραγματικό κόσμο, στη συνέχεια δε, μεταχειριζόμενοι την τέχνη ως μέσο διαμαρτυρίας, στην καταγραφή των προεκτάσεων (εξπρεσιονισμός) του πραγματικού προς το υποσυνείδητο, το ονειρικό και το άλογο. Ο Claude Monet (1840-1926) αποκαλούσε τη ζωγραφική του instantaneite από το instantane (). Στην ιστορία του πολιτισμού ήταν η πρώτη φορά που μια τεχνική εφεύρεση και οι εξελίξεις της, επηρέασαν όχι πια τα μέσα ενός σημαντικού καλλιτεχνικού κλάδου, αλλά το ίδιο το περιεχόμενό του.

γ.κείμενο
Unless otherwise stated, the content of this page is licensed under Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 License